Ew sorgul – Diya Raman- Nezhet Sîdo

Ew sorgula li ber derî
Rûnişt û kûr di fikkirî
Dimalişt hêsirê çavan
Rondik ji çavan difirî

Min jê pirsî wa cîranê
Sorgula bax û bexçanê
Kê te xist vî halê hanê
Mal kirî weke zindanê

Got sebra dilêmin barkir
Hestê dilê min wêrankir
Evîna min li ber bakir
Dilê min bê cî û warkir

Bûm tilûrekî bê hêlîn
Bûme wekî teyrê Giwîn
Rondik ji çavan têne xwîn
Îdî nema çav xweş dibîn

Bê bexto ez hiştim û çû
Hiştî li pey xwe ar û dû
Bi wî jiyana min hebû
Bê wî dilê min perçebû

Xweska Evînî tunneba
Û dil di sîngê de neba
Merov neba mîna teba
Û hest û dil perçe neba

Daiyka Raman (نزهت سيدو)